1. Start
  2. Specyfikacja funkcjonalna

Specyfikacja funkcjonalna

Specyfikacja funkcjonalna to obszerny dokument opisujący projekt. Opisuje między innymi główne cele i założenia projektu (np. cel biznesowy projektu), różne funkcje systemu, interakcje pomiędzy systemem a użytkownik, wytyczne dla frameworków, badania czy też statystyki dla komputerów stacjonarnych, tabletów, smartfonów.

Zwracając się do firmy tworzącej oprogramowanie z myślą o projekcie, dobrze jest przedstawić dokument zawierający wszystkie wymagania. Zespoły programistyczne używają go do przybliżonego oszacowania projektu, a po jego uruchomieniu do dogłębnej analizy potrzeb. Jednym z takich dokumentów, jest specyfikacja funkcjonalna.

Co to jest specyfikacja funkcjonalna?

Specyfikacja funkcjonalna działa jak plan, który pomaga zespołowi programistów zrozumieć, jak będzie działać aplikacja. Opisuje krok po kroku wrażenia użytkownika.

Specyfikacja funkcjonalna przekazuje programistom informacje, jakie funkcje muszą zbudować i dlaczego. Pomaga również wszystkim zainteresowanym stronom zaangażowanym w proces przepracować ich często rozbieżne opinie, koncentrując się na zestawie celów.

Po co pisać specyfikację funkcjonalną?

Łatwiej jest zaprojektować produkt za pomocą słów niż kodu. Wymyślenie alternatywnych rozwiązań umożliwiających zmianę i ulepszenie zapisanego projektu zajmuje kilka minut. To samo może zająć tygodnie, jeśli chodzi o kodowanie iteracyjnego projektu. Specyfikacja funkcjonalna zapewnia, że ​​programiści pracują nad odpowiednimi funkcjami od pierwszego dnia i znacznie zmniejsza ryzyko niepowodzenia projektu.

Dla kogo to jest?

Dokumentacja specyfikacji funkcjonalnej jest przeznaczona dla wszystkich interesariuszy projektu. Informuje programistów, jakie funkcje muszą tworzyć i jak, ale warto podzielić się nimi z całym zespołem, aby uzyskać lepszą przejrzystość i lepszą współpracę.

Specyfikacja funkcjonalna
Specyfikacja funkcjonalna

Pisanie specyfikacji funkcjonalnej

Specyfikacja to dokument tekstowy, który identyfikuje interesariuszy, ich własną historię i potencjalne wcześniejsze zatwierdzenia. Poza tym specyfikacja funkcjonalna musi zawierać:

  • Zakres projektu – cele, rezultaty, cechy, zadania, koszty i terminy realizacji projektu,
  • Ryzyka i założenia – wszystkie czynniki, które mogą mieć wpływ na funkcjonalny projekt produktu,
  • Omówienie produktu – w tym miejscu wyjaśniamy, w jaki sposób aplikacja rozwiąże konkretny problem docelowej grupy odbiorców (wyświetlane na przykład w mapach witryn, przepływach ekranu, modelach szkieletowych),
  • Przypadki użycia – to miejsce, w którym umieszczamy wymagania funkcjonalne w kontekście działania użytkownika. Ta kwestia jest niezbędna, ponieważ pokazujemy, co dzieje się w aplikacji z perspektywy użytkownika,
  • Wymagania – krytyczne cechy produktu, które odpowiadają na pytanie: czym zajmuje się Twój produkt?
  • Konfiguracja – kroki wymagane do skonfigurowania produktu (np. założenie konta użytkownika),
  • Wymagania niefunkcjonalne – dokument może również zawierać przydatne funkcje, które nie są podstawą produktu,
  • Zgłaszanie błędów – wyjaśniamy, jak Twój produkt będzie obsługiwał błędy lub wyjątki. Jakie komunikaty i opcje powinny być wyświetlane użytkownikom w interfejsie użytkownika?

Specyfikacja nie musi zawierać każdego z tych punktów. W zależności od projektu i zespołu dokument specyfikacji funkcjonalnej może przybierać różne formy.

Zdefiniowanie szczegółowych przypadków użycia

Przeanalizujmy szczegółowo ten punkt. W teorii wszyscy wiemy, czym są przypadki użycia. Przypadek użycia opisuje zachowanie systemu, gdy użytkownik wykonuje akcję. Ale co powinien zawierać przypadek użycia?

Oto kilka podstawowych elementów, które każdy przypadek użycia powinien mieć, aby zapewnić programistom maksymalny kontekst do tworzenia funkcji:

  • Nazwa – zgadza się, musimy wymyślić odrębną nazwę dla każdego przypadku użycia. W ten sposób będziemy w stanie nawigować po przypadkach użycia, gdy już napiszemy wiele z nich.
  • Opis – każdy przypadek użycia wymaga szczegółowego opisu, w którym określasz kilka rzeczy:
    • Warunki wstępne – jaki jest stan aplikacji na początku przypadku użycia?
    • Aktorzy – kim są użytkownicy zaangażowani w przypadek użycia i jaki problem chcą rozwiązać?
    • Basic flow – przepływ krok po kroku w Twojej aplikacji.
    • Alternate flow – przepływ alternatywny pod warunkiem, że użytkownik wybierze opcję.
    • Exception flow – inny typ przepływu, który następuje po wyjątku od podstawowego przepływu opisanego w przypadku użycia.
    • Warunki publikacji – stan aplikacji po wykonaniu akcji przez użytkownika.

Chcesz wiedzieć jeszcze więcej?

Z przyjemnością opowiemy o szczegółach naszej wysublimowanej pracy i odpowiemy na każde Twoje pytanie.

Zobacz również

That’s the end, my beautiful friend

Porozmawiaj z nami!
Najwyższy czas poznać sekrety naszej wysublimowanej pracy.

Zadzwoń lub napisz do nas! Z przyjemnością zaprosimy Cię na spotkanie, na którym wszystko Ci opowiemy i pomożemy rozwiązać nurtujące Cie problemy.